Dorosłe dzieci alkoholików cz. I

Jako DDA określa się dorosłe dzieci alkoholików. Są to ludzie, którzy wychowywali się w rodzinach, gdzie był problem z alkoholem. Jako, że dzieciństwo ma najważniejsze znaczenie dla rozwoju człowieka takie życie w rodzinie z problemem alkoholowym odbija się na życiu dorosłym takiej osoby. Trzeba sobie założyć, że w normalnej rodzinie każdy stara się realizować swoje zadania i ma społecznie przypisane role. Jeśli pojawia się w rodzinie patologia, taka jak nadużywanie alkoholu zaczyna się znaczący problem, ponieważ osoba nadużywająca alkoholu przestaje wypełniać swoje społeczne role. Co za tym idzie rodzinny system życia staje się coraz bardziej niestabilny. Przy tej niestabilności jednak inni członkowie starają się nadrabiać swoim zachowaniem. W związku z tym w rodzinie alkoholowej dzieci często dorastają w poczuci winy, nerwów i strachu.

Ludzie, którzy kiedyś wstydzili się za swoich rodziców, w dorosłym życiu zaczynają się wstydzić za swojego partnera wydaje im się, że są winni sytuacji w domu. Takie osoby mają problem, by przeżywać radość i się uspokajać. Często są to osoby, z którym bardzo trudno się współpracuje, ponieważ już jako dzieci straciły one poczucie własnej wartości a co za tym idzie nie mogą sobie z tym poradzić również w życiu dorosłym. U takich osób występuje chęć radzenia sobie samodzielnie ze wszystkimi problemami, nie potrafią być elastycznie a gdy coś im nie wychodzi porzucają swoje sprawy i nie starają się ich kontynuować. Z takimi osobami jest problem rozmawiania o ich problemach. Zazwyczaj życie dla takich osób nie ma sensu, często mają problem z tym by rozpoznawać co jest normalne a co nie jest uważane za normalne. W takich rodzinach, gdzie jest problem z alkoholem najczęściej żyje się według trzech kluczowych reguł, które muszą być przestrzegane: Nic nie mówić – ma to być przekonanie, że milcząc będzie można zostawić problem w spokoju. Niczego się nie narzuca alkoholikowi. Przez milczenie udaje się, że wszystko jest ok. i nie trzeba nic zmieniać. . Z trudem przychodzi im mówienie o sobie, ponieważ dotychczas musieli być niewidoczni. Są lojalni wobec ludzi, którym się to nie należy. Życie nie ma dla nich większego sensu. Widzą świat albo w czarnych, albo w białych kolorach. Mają poczucie nieadekwatności, muszą domyślać się, co jest normalne, a co nie.

W rodzinie z problemem alkoholowym ustalone są dwie podstawowe reguły, których przestrzeganie staje się życiową koniecznością:

1. Niczego nie odczuwać – to niestety niezwykle destrukcyjne zachowanie dla dzieci. Odrzuca się bowiem wszystkie uczucia, które normalnie powinny się pojawiać, gdy jest taki problem jak alkoholizm.

2. Nie ufać nikomu – osoba żyjąca w takiej rodzinie ma w sobie zgromadzone negatywne uczucia. Dlatego trudno jej rozpocząć normalne życie. Zaczyna się izolować od innych ponieważ nie będzie w stanie żyć w społeczeństwie. Nie ufa się swoim bliskim, którzy piją a co za tym idzie przestaje się ufać również całemu społeczeństwu.